Warto wiedzieć, że wspólne gotowanie z dzieckiem to oprócz świetnej zabawy, tworzenia pozytywnych relacji i budowania miłych wspomnień okazja do:

– stymulacji dotykowej – obślizgłe galaretki, sypka mąka czy cukier, twardy żółty ser, miękkie ciasto zimne owoce, itd.

– ćwiczenia motoryki – sięganie po to co jest na wyższej półce, krojenie, mieszanie, ugniatanie ciasta, wałkowanie

– ćwiczenie koordynacji wzrokowo – ruchowej – patrz jak wyżej,  a ponad to wcale nie jest łatwo przesypać mąkę z pojemnika do kubeczka, tak żeby nic nie wypadło na blat,

– stymulacja zapachowa i węchowa. Przy okazji możemy pobawić się w zagadki. Jedna osoba zamyka oczy, a druga daje jej do powąchania lub posmakowania jakiś produkt. I tak na zmianę.

– przy okazji możemy poćwiczyć matematykę; ważenie, odmierzanie, dodawanie, dzielenie.

– poćwiczyć planowanie i następstwo czasu; co należy przygotować, co po czym dodać.

     W przypadku dzieci z problemami w odzywianiu, gotowanie jest jednym z elementów terapii.

     Oczywiście nalezy pamiętać o dostoswaniu stopnia trudności do wieku i umiejetności kucharza.

     Smacznego 🙂

Dominika Orzechowska – Ostaszewska

   Piłka – przeważnie kulisty obiekt latający, niezwykle przydatny w terapii SI.

Warto wiedzieć, że przy pomocy piłki dziecko może:

• stymulować przedsionek, np.:

–  skacząc na piłce typu skoczek (tzw. piłka z uszami)

– skacząc na piłce rehabilitacyjnej, będąc asekurowanym przez osobę dorosłą,

– delikatnie się huśtając, siedząc na piłce rehabilitacyjnej

• stymulować propriocepcję (czucie głębokie) poprzez masowanie dziecka piłką (miękką piłką  gładką bądź z wypustkami, albo piłka rehabilitacyjną),
• ćwiczyć koordynację wzorkowo rzucając do celu (kręgle, bulle, koszykówka itp.) czy drugiej osoby,
• ćwiczyć równowagę:

–  kopiąc piłę

– wychylając się na boki, do przodu i do tyłu, w czasie siadu na piłce rehabilitacyjnej,

przy asekuracji osoby dorosłej.

• stymulować zmysł dotyku bawiąc się piłeczkami o różnej fakturze,
• ćwiczyć siłę dłoni i nadgarstka

– ściskając piłeczki o różnej sprężystości,

– odbijać piłkę tenisową od podłogi,

– rzucać piłką tenisową w dal,

• wzmacniać obręcz barkową

– kiedy leżąc na brzuchu, na piłce, opierając się na całych dłoniach porusza się w przód i w tył,

– kiedy rzuca piłką rehabilitacyjną w dal.

Dobrej zabawy!

Dominika Orzechowska – Ostaszewska